گیمفیکیشن، بازیکاری، بازی آفرینی یا بازی پردازی
گیمفیکیشن را در فارسی بازیکاری، بازی‌آفرینی یا بازی پردازی ترجمه کرده‌اند. در این مطلب به دلیل کثرت استفاده و همچنین ذهن‌آشنایی بیشتر مخاطبان با تلفظ اصلی، ما از نوشتار فارسی همین واژه یعنی «گیمفیکیشن» استفاده می‌کنیم. گیمفیکشن را در گروه «هنر» دسته‌بندی می‌کنند چرا که فرایندی است که با هدف تاثیرگذاری بر احساسات، هوش و رفتار به کار گرفته می‌شود. بازی کاری با هر هدفی که به کار گرفته شود شالوده و زیربنای آن علوم رفتاری و روانشناسی است.
گیفیکیشن چیست؟
گیمفیکیشن یا بازی کاری هنر به‌کارگیری عناصر و مفاهیم بازی برای فضاها و بسترهایی است که به‌صورت پیش‌فرض برای بازی در نظر گرفته نشده‌اند. مثلا اگر یک معلم روش محاسبه یک معادله یا به خاطرسپاری یک مفهموم را در قالب بازی به دیگران آموزش دهد، از سازوکار «گیمفیکیشن» بهره برده است.
در حال حاضر عنوان و مفهوم بازی ارتباط عمیق و جدی با ابزارهای فناوری خصوصا دستگاههای دیجیتال شخصی (مثل کامپیوتر، تبلت، موبایل) پیدا کرده است، در صورتی بازی قدمتی به اندازه تمدن بشر داشته و الزما وقتی از بازیکاری یا گیمفیکیشن صحبت می‌کنیم، منظور صرفا بازی کردن در یک محیط دیجیتال نیست.
آموزش با بازی
بازی کردن شکلی از تجربه زندگی اجتماعی است که در آن بیشترین لذت، کمترین خطرپذیری و مسالمت‌آمیزترین نوع ارتباطات وجود دارد. تفریح، لذت ، پاداش و خلق تجربه‌های شیرین بخش ثابت و جدانشدنی هر بازی است اگرچه در طراحی آموزش یک مفهوم به کمک بازی، هدف نهایی تفریح نیست. براین اساس می‌توان گفت که بازی یک از بهترین اشکال آموزش، انتقال تجربه و ارزیابی مهارت است.
در آموزش به کمک بازی مولفه‌هایی وجود دارد که در سایر شیوه‌های آموزش یا استفاده نمی‌شود یا تاثیر آن بسیار کم‌رنگ است. تعامل مستقیم و مشارکت گروهی، الزام به ارتباط دوطرفه و مواجه با چالش‌های ارتباطی از مهمترین آنهاست. باید توجه داشت که صرف قراردادن یک بازی با چند وجه مشترک در کنار یک مفهوم آموزشی به معنی آموزش با بازی نیست و اهداف آموزشی که با بازی‌های غیراصولی و مطالعه نشده تلفیق می‌شوند معمولا به نتیجه و هدف تعیین شده منتج نمی‌شود.
دنیل پینک (متفکر، نویسنده و سخنران برتر حوزه مدیریت):
«طراحان و متخصصان گیفیکیشین به خوبی آموخته‌اند که بازی، نه به عنوان بخشی از زندگی، بلکه خود زندگی است»
آموزش مدیریت با بازی
از مفاهیم و عناصر بازی می‌توان در فضاهای مختلفی مثل آموزش، کسب‌وکار، کارآفرینی و حتی درمان بهره برد. آموزش مدیریت با بازی در گروه آموزش‌های سازمانی قرار دارد. عمده مفاهیم بازی در سازمان‌ها متمرکز به آموزش منابع انسانی است و اهدافی مانند مدل‌سازی رفتاری را دنبال می‌کند، البته گستره بازی‌های مدیریتی محدود و منوط به منابع انسانی نیست. می‌توان فرایند دریافت اطلاعات یک پرسشنامه یا اجرای یک کمپین تبلیغاتی را را به کمک بازی طراحی و پیاده‌سازی است. با این حال به نظر می‌رسد سازمان‌ها تمایل دارند عمده فرایند بازیکاری با محوریت آموزش پرسنل انجام شود.
بازیکاری در سازمان‌ها
قدم اول پیاده‌سازی یک آموزش مبنی بر بازی در هر سازمان و کسب‌وکار، شناخت نیازها است. در گام بعدی ضمن برطرف کردن نیاز از آن به نفع سازمان بهره برداری می‌شود. گاهی نیازهای تشخیص داده نشده یا انباشته شده، منجر به مسائل و گلوگاههای می‌شود که سازمان یا کسب‌وکار را با چالش‌های پیچیده و چندلایه‌ای مواجه می‌کند. بازی می‌تواند هزینه روحی روانی مواجه با مسائل پیچیده و چالش‌های کهنه شده را به شکل قابل توجهی کاهش دهد.